kamer van Elliot.

'Avec plaisir,'Antwoordde Kosey. Nee, het Frans had hij nog niet afgeleerd. Hoefde ook niet. Als men hem niet verstond, zouden ze dat oftewel zeggen, oftewel Kosey op de lachspieren werken, aangezien ze het dan niet wilden toegeven en dan zouden proberen er eits van te maken. Soms draaide dat echt op vreemde resultaten uit. Maar toch.

'Kosey je weet dat ik geen Frans spreek.' Zei hij en keek hem vragend aan. 'Ik weet alleen wat bonjour en merci is.' Nee, Elliot was al helemaal niet slim. Ach, wat kon hem het schelen.

'Alsof er hier iemand Frans spreekt,'Antwoordde Kosey. Hal-lo, hij wist echt wel dat Elio geen Frans sprak. Net zoals het merendeel van de levende wezens hier. Ach, feitelijk maakte het Kosey vrij weinig uit. 'Tussen haakjes, dat betekent "Met plezier".' Jammer dat Kosey oftewel geen fransozen tegenkwam, oftewel gewoon niet tegen ze mocht praten.

'Echt, ik moet een keer een frans woordenboek gaan halen.' Zei hij en grijnsde. 'Als ik fatsoenlijk kon lezen.' Elliot haalde Kosey's haar door de war en grijnsde. 'Doe eens niet zo anti alles.'


~~~~~~~~~~~~
Jij MOET Cima meeten!!!

WAAR?
___
'Doe niet zo anti-anti-alles,'Antwoordde Kosey. Hij was niet anti-alles. Hij was anti-blanken. Oké, 90% van dit hele complex was blank, maar toch. Schoot er toch tien procent over? Dat was genoeg. Dat waren er niet zo heel erg veel, maar er wàren er. Je moest enkel en alleen goed zoeken. Net zoals naar Fransozen. Ja, hallo, je suis au milieu, mais les autres ne sont pas ici!*
__
Voor de meelezers die geen Frans kunnen van deze verschrikkelijk vreemde conversatie: * Ik ben in het midden, maar de anderen zijn hier niet!

'Ik ben niet anti-anti-alles.' Zei hij en keek even verward naar hem. 'Oke, ik ben het deels. Ach, laat ook maar.' Zei hij een beetje verward. 'Al die anti's? Ik volg het dadelijk niet meer.'

______________
Maakt met niet uit.

WE MEETEN TOCH AL
__
'Dan laten we het,'Vatte Kosey Elio's gehele monoloog samen. In vier woorden kon je ook zeggen waar het op neerkwam. Niet dat de reactie van hoog intellectueel niveau was. Niet dat Kosey over het algemeen van hoog intellectueel niveau was. Maar hij had zo ongeveer nog wel intelligentere dingen gezegd. Voor zover dat mocht. En eigenlijk wist hij niet eens zeker of dat wel mocht.

Haha sorry
_____________

Elliot keek naar de grond en wist totaal niet wat hij nog moest zeggen.

'Je hebt een zeer interessante vloer,'Vond Kosey,'daar is er zelfs een vloerkleed!' Heel interessant. Zo interessant dat het vloerkleed lichtblauw was en overduidelijk al jaren in gebruik. Er was zelfs een vlek op te vinden. Non, il faut être serieux. C'est très important. Of hij nu gelijk had of niet, het kwam er voornamelijk op neer dat Kosey absoluut geen enkel idee had wat hij nù moest doen.

Elliot stootte hem een keer aan en lachte. 'Kom op, jij ziet dagelijks vloerkleden en vind dit oude ding interessant? Weet je zeker dat je geen schoonmaakmiddel binnen hebt gekregen?' Vroeg hij voor de zekerheid.

'De tapijten die ik zie, zijn een stuk mooier dan dat ding,'Verantwoordde Kosey zich plechtig. En een stuk beter onderhouden. Dat ook. Dat zeker ook! Maar wat maakte het uit? 'Normaal gezien niet. Jíj bent hier de barman,'Zei Kosey. Dat was Elio zeer zeker en als Elio niets in het drinken had gedraaid, normaal niet.

'Helaas is dat maar een bijbaantje, omdat ik anders teveel tijd in het bos doorbreng.' Zei hij en keek naar het plafond. 'Cosy, ik zou nooit met je drankje knoeien, dat weet je toch?'

'Natuurliefhebber,'Lichtte Kosey, geheel zinloos, toe. Zinloos, zinloos, wist hij, maar de helft van wat hij zei, was zinloos. 'J'espère que je sais,'Antwoordde Kosey laconiek. Wacht even, Elio kon geen Frans. Verdomme. Kosey moest echt een keer leren geheel in één taal te spreken. Dit tweetalig gedoe kwam op den duur hem niet ten goede. 'Tussen haakjes, woordenboekloze, "ik hoop dat ik het weet".' Natuurlijk wist hij dat. Kosey gaf het niet snel toe, maar zijn maten waren de belangrijkste personen in z'n leven, afgezien van zijn familie. Familie die hij niet zo heel vaak zag. Verdomme toch. Zou zijn zus onderhand al getrouwd zijn, zoals ze dat had gewild? Ze had ondertussen al wel de leeftijd waarop ze altijd al had gezegd dat ze dan getrouwd wilde zijn. Hij had geen flauw idee.

'Het bos heeft veel meer voordelen dan jij je ooit kan voorstellen.' Zei hij en zuchtte. Hij had nu echt behoefte aan een sigaret. Waarom mochten ze nou weer niet roken. Het is niks slechts. Met krachten mag het wel, waarom zonder krachten dan niet. Het was gewoon oneerlijk. 'Als jij een woordenboek voor me kan regelen, dan beloof ik je dat ik iets ga leren van de taal. Maar dan alleen de basis.'

'Wil ik me dat voorstellen dan?' Wilde hij dat? Kosey zag er het nut niet van in. Deed hij wel van meer. 'Ik zal eens rondneuzen in kamers of die toevallig een woordenboek hebben,'Beloofde Kosey laconiek. Hij verwachtte het niet, maar ze konden hem toch wel eens verrassen? Hij had veel boeken gezien, maar een Frans woordenboek had hij nog niet voorbij zien komen.

'Nou, ik kan er vaak ongestoord roken. Of relaxen en mezelf verstoppen voor die geflipte idioten.' Zei hij en dacht even na. Voor hem bood het veel voordelen, maar voor Kosey? 'Je moet het zelf maar eens ondervinden, ik kan het je niet uitleggen.' Zei hij en knikte. 'Dankje.'

'Geflipte idioten is de juiste omschrijving,'Beaamde Kosey. Ze waren wel meer dan dat, mondieu. Geflipte idioten met een groot ego, zelfs nog groter dan dat van Kosey en dat zei al heel wat, en sterallures. Hallelujah, ze waren niet van monarchistische afkomst? Nu ja, voor zover Kosey wist, waren ze dat niet. Als ze dat wel waren, maakte het Kosey alvast niet uit. 'Zal ik doen.'

Elliot lachte en stootte Kosey een keer tegen zijn schouder. 'Kijk wel uit, als ze je daar pakken ben je nog niet jarig. Niet dat dat hier uitmaakt, maar sommige nemen die straffen heel serieus.' Zei hij en zuchtte.

'Zegt degene die zelf om de haverklap naar het bos gaat,'Vulde Kosey aan. Fijntjes. Ergens sloeg deze conversatie nergens op en sloeg het niet eens ergens op dat ze zelfs vrij licht over die straffen gingen. Het leek zelfs alsof het voor zichzelf niet uitmaakte, maar het voor de ander een ramp was. Hallelujah, de volgende die zei dat enkel meisjes zo gecompliceerd waren, kreeg een klap op hun bek.

'Of ik nou naar het bos ga of niet, ik wordt toch wel gestraft.' Zei hij koeltjes. 'Maar Cosy, ik meen het dat je de straffen moet ontlopen. Als je net de verkeerde treft, dan sterf je.' Er waren er maar een paar die zo uitflipte, maar wie weet wie je tegenkomt.

Hij zou zichzelf eens bezig moeten horen. 'Elio, iedereen wordt zomaar voor de lol gestraft worden. Je kunt straf nu niet bepaald ontlopen. Telt ook voor jou.' Men kon zoveel zeggen als ze wilden, feit is en blijft dat voor jongens of mannen hun maten heilig waren. Kosey vond het niet erg om dit keer op keer aan te tonen.

'Ja, dus wat maakt het dan uit of je naar het bos gaat of niet? De ene keer wordt je gepakt en de andere keer niet. Kan mij het schelen. We gaan hier allemaal dood, dus het maakt niet uit wat we doen.' Zei hij en keek even naar Kosey. Nee, hij wou niet dood. Maar het was de harde waarheid. Iedereen is hier om te werken tot hun dood.

'Je vais aller à la forêt,'Ontglipte Koseys mond net toen hij zich realiseerde dat Elio geen Frans sprak. Merde. 'Ik ga dit nog heel vaak vergeten, "Ik ga wel eens naar het bos",'Vertaalde Kosey verontschuldigend. Merde. Merde. Merde. Il faut parler la français. Oké, misschien moest hij de neiging tot het Frans spreken afleren. Maar een andere taal dan zijn moedertaal was best moeilijk. Hij vond dat het onderschat was. "Ze komen naar hier, dan moeten ze ook de taal leren!" Ja, natuurlijk. Leuk voor je. Kosey was er nog niet uit of dat ook gold als je op een uitstapje naar deze basis was gehaald en je in feite nog altijd in Frankrijk woonde. Eerlijk, de taal had hij met vallen en opstaan geleerd.

Elliot knikte en rekte zich een keer uit. 'Weet je heel toevallig hoe laat het is?' Vroeg hij en keek even uit het raam. Hoe laat moest hij ook alweer in de smidse zijn? Die idioten kunnen ook niet met hun wapens omgaan. Allemaal afgebroken of gescheurde messen.

'Ik zou zeggen, rond een uur of vijf,'antwoordde Kosey, met een blik op zijn goedkope horloge. Het was goedkoop - Oké, hij had het niet betaald - geweest, maar wel degelijk. Het ging immers al drie jaar mee. Oké, het wàs niet eens echt van hem. Maar als het in de stofzuiger die híj had gebruikt en híj leeghaalde omdat er iets de buis blokkeerde, dan vond Kosey dat het van hem was. Hoe dan ook.