Martelkamer 3 /// SM

Elliot blies zijn wangen net zoals zij op en keek haar uitdagend aan. Nu leek hij wel op een vis

Laiza keek naar hem en lachte kort 'blub' zei ze daarna zo serieus mogelijk

Elliot keek erbij nog eens scheel en tikte haar zacht op haar neus.

Laiza keek naar hem en draaide haar hoofd weg 'neeheee..' mompelde ze. Hoe kon ze nu met hem aan het lachen zijn na wat er gebeurt was.

Elliot keek haar verbaasd aan en zuchtte. 'Wat is er brompot?' Vroeg hij en streelde zacht haar haren.

Laiza keek waar naar hem 'niet meer op het feit na dat jij mijn neus wou aan tikken' zei ze simpeltjes

'Kom op, doe eens niet zoals mijn oma. Maak eens wat plezier in je leven.' Zei hij en glimlachte naar haar.

Laiza keek naar hem ''hoezo ben ik een oma? Ik ben niet eens 18...' mompelde ze. Ze zuchten 'plezier hebben kan op dit kamp niet echt alles is verboden' zei ze daarna terwijl ze even na dacht.

'Als alles verboden is, dan moet je de regels verbreken.' Zei hij en lachte om haar reactie. 'Je lijkt erop brompotje.'

Laiza keek naar hem 'daar ben ik nu al mee bezig' zei ze

'Maar ik zie je nog niet blij. Kom op, lach eens.' Zei hij en trok haar mondhoeken zacht op.

Laiza keek naar hem en zuchten kort, Lachen? Waarom zou ze? 'Ik heb geen reden om nu te lachen' zei ze vervolgens

Elliot zuchtte en draaide zich om. 'Kun je op z'n minst wel lachen?' vroeg hij en keek ober zijn schouder naar haar. ''Is er wel iets dat je aan het lachen maakt?'

Laiza keek naar het plafond en dacht na 'vast wel iets..' zei ze bedenkelijk. Ze heeft eignlijk niet veel meer gelachen sinds haar vader haar het huis uit heeft gegooit.

'Niks dus.' zei hij en liep baar de deur. Hij pakte de sleutel en gooide die naar haar.

Laiza ving de sleutel en keek naar hem 'laat je me gaan..?' vroeg ze lichtelijk verbaast.

'Wat heb ik eraan als je zo deprimerend bent.'

Laiza keek even naar de sleutel en daarna naar hem 'daar dacht je de vorige keer anders ook niet echt aan..' zei ze. Ze zuchten en liep naar hem toe.

'De vorige keer was anders.' Zei hij en keek even naar haar. 'toen deed je heel anders.'

Laiza keek naar hem 'toen werkte ik misschien wat meer tegen' zei ze terwijl ze haar hand tegen zijn borstkas aan legde 'wat wil je nu, dat ik meewerk of dat ik tegen werk' zei ze

'Meewerken, maar dan wordt je er zo ongelofelijk depri van. Nog erger dan als je tegenwerkt.'

Laiza keek naar hem keek daarna even naar de grond 'hmm' mompelde ze en ging tegen de muur aan staan.

Elliot zuchtte en keek even naar haar. 'Nou, waar wacht je op? Je wou toch zo graag weg?'

Laiza keek naar hem en tikte tegen zijn hoofd aan, ze kon er bij door wat op haar tenen te gaan staan 'wie ben jij en waar is de Echte Varlow' zei ze en liep vervolgens weg vn hem en naar de plek waar haar kleren lagen.

'Ik weet het niet, maar je hebt me nogal aangestoken met je deprimerende gedrag.' Zei hij en keek naar de grond.