Gezamelijke zolder

Met haar nu gewoon weer bruine ogen staarde Bree door het raam heen, al uren. Ze was op de zolder misschien nu al een halve dag. Een zucht rolde over haar lippen heen terwijl ze bleef staren, doelloos.

S.j. kwam de zolder op gelopen en hoesten kort van het stof, het was hier mooi maar door al het hout en 1 groot raam werd het snel stoffig hier.

Bree keek om en zag een jongen, ze herkende hem vaagjes. Toen ze even na dacht wist ze het weer, de jongen van de atletiekbaan die ze had mee geholpen. 'Hi' zei ze zachtjes.

S.j. keek wat geschrokken op en zag toen het meisje van de atletiek baan zitten 'Hey..' zei hij terwijl hij naar haar toe liep en bij haar kwam zitten. daar ging zijn rustig rook momentje op zolder.

'Niet schrikken meneer' zei ze zachtjes terwijl ze haar blik weer op het raam richtte en zo weer naar buiten toe staarde zoals al de hele middag

S.j. keek naar haar 'ik had niet verwacht dat hier iemand zou zitten' zei hij. terwijl hij wat nadacht, zou ze er wat op tegen hebben als hij hier zou gaan roken?

'Blijkbaar wel dus' zei ze met een glimlachje op haar gezicht. Ze veerde overeind en plofte ten slotte toch weer op de grond neer.

s.j. keek haar even vaagjes aan 'rustig maar konijntje' zei hij met een lichte lachelijke toon.

Bree keek hem met beledigde ogen aan. 'Ik ben geen konijn' zei ze zachtjes. Bijna geluidloos trok ze haar knieeën op en legde haar hoofd er op neer.

S.j. keek naar haar 'sorry, dat was het eerste wat in me op kwam toen je zo opeens op en neer ging' zei hij en stopte zijn handen in zijn broekzak, hij had nooit gedacht dat hij gewoon rustig met de mensen die ene kracht hadden kon praten.

'Leuk' sprak Bree met een sarcastisch toontje uit. Ze sloot ten slotte haar ogen zuchtte even, het liefste was ze alleen op zolder gebleven maar hem weg duwen vond ze ook nog al wreed.

S.j. keek naar haar 'sorry, het was niet mijn bedoeling om uw te beledigen' sprak hij en zuchten daarna ook, het was hier zo heerlijk stil.

Bree deed even niks meer, ze pakte haar ketting beet en drukte er in zo hard dat haar hand pijn begon te doen.

S.j. ging languit liggen op de grond en sloot zijn ogen, de stilte was fijn en dat dit meisje bij he was maakte hem niet veel meer uit.

Bree bleef in haar ketting drukken en deed eigelijk amper iets, ze wist niks te zeggen of niks te doen. Maar toch vond ze het heerlijk, die stilte.

S.j. zuchten tevreden en opende zijn ogen weer, hij keek naar Bree die ene glinsterend voorwerp vast hield, hij zag dat het een ketting was omdat het snoer om haar nek heen ging.

Bree merkte de ogen dus keek op, nog steeds met de ketting verborgen in haar hand. 'is er iets?' vroeg ze ten slotte arzelend.

S.j schudden zijn hoofd 'nee hoor' zei hij terwijl hij nog naar het Kettinkje keek 'ik zag de schittering van het halssnoer van uw ketting'

Twijfelend liet Bree haar kettinkje los en glimlachte ze even. 'Heeft mijn vader voor me gemaakt net voordat ik hier heen moest' mompelde ze zachtjes.

S.j. glimlachte, het was ene mooi gebaar om iets te krijgen wat ene van je ouders handmatig heeft gemaakt 'hij is erg mooi' zei hij

'Bedankt' zei ze bedachtzaam. 'heb jij dan niks van je ouders ofzo?' vroeg ze ten slotte met een nieuwschierige blik in haar bruine ogen.

S.j. zuchten en schudden zijn hoofd 'mijn moeder is gestorven in ene auto ongeluk en mijn vader is daardoor aan de drug begonnen. zei hij en dacht na, hij kon zijn moeder ook eigenlijk niet zo goed herinneren omdat ze stierf toen hij nog vrij jong was.

'Ohw' zei ze zachtjes. 'Ik heb ook geen ouders meer, mijn vader stierf een week voordat ik hier terecht kwam.Waaraan mijn moeder stierf is niet bekend' zei ze zachtjes,

S.j. keek naar haar 'sterkte' zij hij oprecht gemeend, het voelde niet fijn om je ouders te verliezen vooral niet omdat ze of ene drank probleem hadden, of een drugsprobleem, eigenlijk was geen enkele reden leuk, het zijn en blijven immers wel je ouders.