Ziekenboeg

Snel sloot ze haar ogen weer en probeerde zichzelf van de wereld af te sluiten en mompelde zacht. 'Dit was niet mijn schuld. Ik zal....wreken.'

Desh snapte echt helemaal niks van het donkere meisje. Zuchtend liep ze weer door en keek ze bij de rest.

'Biechten.' Ze begon weer aan de touwen te trekken, maar dit keer minder wild. Ze was inmiddels niet meer moe en slapen wou ze al helemaal niet meer.

Langzaam stopte Desh bij 1 van de bedden waar niemand in lag, ze trock een wenkbrauw op maar liep gewoon verder.

'Hoe kan ik je overhalen om me los te maken.' Zei Cimi en keek smekend naar het zuster persoon ding. 'Ik trek het hier niet meer. Straf me, doe wat je wilt, maar maak me los.'

'Als je nog 2 uur rustig bent kijk ik je dan na en mag je weg' murmelde Desh terwijl ze haar aan keek, dat leek haar wel redelijk.

'Zolang kan ik niet wachten.' Schreeuwde ze en keek haar smekend aan. 'Straf me gewoon. Laat me lijden het maakt me echt niet uit. Ik doe echt alles om los te komen.'

Desh keek haar an en zucchte. 'Op 1 voorwaarde wilde kat, je doet rustig aan en ik controleer je nog even' zei ze bot, ze had er helemaal geen zin in.

Cimi bleef meteen stil liggen en zei niks meer.

Een bulderende lach ontsnapte uit de mond van Desh terwijl ze naar het meisje toe liep, snel bekeek ze haar nog en daarna maakte ze haar los. 'Doe rustig aan en vermijd baden vandaag' zei ze ten slotte met een zucht.

Cimi kwam omhoog en knikte. 'Dankje, dankje, dankje.' Fluisterde ze en sprong van het bed af.

'Ga maar voordat iemand anders je tegen houd' zei Desh verveelt, ze haatte haar werk en ze moest ook nog eens aardig doen.

Cimi liet haar dat geen tweede keer zeggen en liep meteen weg.