Ziekenboeg

Iemand had Cimi gevonden in het bos toen ze aan het biechten was en haar meteen meegesleurd naar de ziekenboeg. Uiteindelijk hadden ze daar 4 man voor nodig en bonden ze haar armen aan elkaar omdat ze hun steeds in haar macht nam. 'Ik moet bloeden.' Had ze geschreeuwd. 'Dit is mijn taak.' Ze begrepen haar niet. Ze moest bieden. Ze had een zonde begaan. Het was misschien geen erge zonde, maar ze had hem ondergaan en moest het opbiechten aan de goden. Moeilijk hielden ze haar op het bed terwijl haar bovenarm nog steeds hevig bloedde. 'Laat me los. Jullie hebben het recht niet.'

Desh rende in haar oh zo vervelende uniform richting het meisje wat wild aan het doen was. In haar handen had ze een spuit die ze maar al te graag gaf. 'het kan pijn doen' zei ze met een enorme glimlach op haar gezicht. Ze prikte zo de naald van de spuit ergens in het meisje, blijkbaar haar arm en drukte zo de vloeistof er in. 'over een paar minuten ben je wel rustig' murmelde ze terwijl ze zich weer om draaide om de spuit aan iemand anders af te geven die hem er uit trok.

'Wat?' Schreeuwde Cimi woedend en begon nog meer tegen te stribbelen. Medicijnen? Nog meer zonde en ze kon er niks aan doen. 'Jullie knoeien met de natuur.' De kreeg haar goede arm los en nam het meisje in haar macht. Ze drukte haar tegen de grond, maar net toen ze haar letterlijk het bewustzijn wou ontnemen pakte iemand haar arm weer en drukte die tegen het bed. 'Dit is onacceptabel.'

Met Desh was niet te spotten. Haar harde stem schreewde door de kamer heen. 'EN NU GA JIJ OP JE BED LIGGEN EN ANDERS REGEL IK EEN ENKELE RIT VOOR MEVROUW NA BEHANDELING VOOR STRAF' Ze pakte haar armen beet, drukte ze op het bed neer en pakte nog een spuit die ze met enorme kracht in haar arm zette en leeg drukte.

Cimi spuugde in haar gezicht en probeerde nog steeds los te komen. 'Het kan me niet schelen. MAAR HAAL DIE MEDICIJNEN BIJ ME WEG.' Schreeuwde ze en voelde zichzelf een beetje moe worden. 'IK VERVLOEK JE KARMA ALS JE DAT NIET DOET.' Schreeuwde ze weer en keek iedereen woedend aan. Ze was niet vaak woedend, maar dit ging haar veels te ver.

En toen was Desh het zat, ze pakte een masker. Ging dood normaal op het spartelende meisje zitten en drukte het masker op haar mond neer, na zo i zo 10 seconden moest ze al bijna weg zijn. 'Slaap lekker' murmelde ze bot.

Cimi probeerde weer los te komen, maar haar ogen vielen al snel dicht. Hoe konden ze haar dit aandoen? Ze deed gewoon wat de goden wouden dat ze deed. Dit was haar eigen ding. Hier moesten ze zich niet mee bemoeien. Ze moesten allemaal gewoon opflikkeren.

Desh lachte terwijl ze soepel van het meisje weer afsprong. 'Graag een naald en hechtings matriaal' murmelde ze terwijl ze het meisje aan keek. 'Slaaaaaaplekkaaar' zei ze nog een keer, maar dit keer met een vreselijk accent.

Cimi slaapt

Desh deed gewoon haar werk, ze hechtte de wond zoals normaal. Zoals ze bijna elke dag deed.

~
ts?

Cimi slaapt

Laten we dit even doorspoelen.

TS= DUS TIJDSPRONG GEKKIE

~~
Desh liep langzaam door de kamers heen terwijl iemand achter haar aan liep. 'Vouw de dekbedden op en maak daarna nog een rondje bij de mensen met brand wonden' commantdeerde ze met een norse blik. Ze verveelde zich, niemand hier had zin in haar behoefdes. Echt helemaal niemand. Langzaam maar toch zeker nam ze de dag voor zich zelf om en ze vroeg zich af hoe het met het meisje ging wat zo wild was. Langzaam bleef ze langs de bedden lopen tot ze bij haar aankwam.

Cimi was inmiddels wakker geworden en probeerde haar armen en benen los te krijgen die aan het bed waren vastgemaakt. Het leek wel een offering, maar helaas had ze die eer niet. toen ze het meisje zag aankomen keek ze haar boos aan. 'Wat heb je met me gedaan?'

'We hebben alleen je wond gehecht en mij spreek je aan met mevrouw aangezien ik hier werk' murmelde Desh zachtjes terwijl ze richting het bed liep. 'Je mag na vanancht, dus morgen om half 11 na de laatste controle gaan, ten minste als alles dan goed is'

'Je verdient het niet om mevrouw genoemd te worden.' Siste Cimi woedend en keek naar haar arm. Dit hoorde niet. Ze ging tegen het biechten in. 'Laat me gaan, ik wil je hulp niet.' Hoe konden ze haar tegen haar wil vasthouden? Ze begon met haar benen te trappen en hoopte dat het los ging.

'Weetje ik heb het recht helaas wel..' sprak Desh met een glimlach. Langzaam, net zoals even geleden boog ze zich over het meisje heen en keek ze naar de wond die helaas een beetje veel bewoog. 'Als je rustig blijft ben je hier ook eerder weg, zijn we ook van je af'

'Ik blijf niet liggen. Ik wil nu weg.' Snauwde ze en begon alleen maar harder te trekken. 'Als je me zo graag weg wilt hebben, waarom maak je me dan niet los?'

'Omdat dit mijn werk is, als ik je te vroeg weg laat gaan ben ik mijn baan straks kwijt en mijn mega kamer' murmelde Desh met een glimlach.

Cimi gromde naar haar en sloot haar ogen. Ze moest toch op een of andere manier ook zonder haar armen de macht over haar lichaam kunnen krijgen. 'Je zult hier spijt van krijgen.' Mompelde ze en begon te trillen door de inspanning.

'Jij ook, je zult straf krijgen. En ik zal kiezen hoe lang, misschien een maand, misschien langer' sprak Desh. Ze trok het masker weer en zette het weer op het gezicht van het meisje neer.

Ik slaap wel veel in deze meet. tijdsprong.
~~~~~

Hoe met Desh der anders daar krijgen? HAHA

~~

Langzaam was het donkerder geworden maar Desh liep nog steeds rond, in het ziekenhuis waar ze zich op dit moment echt sierlijk verveelde.

Cimi werd met knallende koppijn wakker en probeerde te rollen. Toen ze merkte dat ze nog steeds vast zat keek ze woedend naar het plafond en accepteerde dat ze hier zou blijven liggen, zeker omdat die rare idioot haar de hele tijd in slaap bracht.

Zuchtend rende Desh langs de bedden en keek ze rond, ze zag dat het donkere meisje wakker was maar bestede er echter gewoon geen aandacht meer aan.