Atletiekbaan

Bree glimlachte en legde het in de hut neer waarna ze de hut weer verliet. 'Geen dank' zei ze met nog steeds de even grote glimlach op haar gezicht.

S.j. sloot de hut af toen Bree eruit was en stopte de sleutels weg. Er moest een goede manier zijn om haar te bedanken maar hij had geen idee hoe, misschien moest hij zich aanbieden als leven aas voor haar of zo.

'Wilt u het aangeven als u nog eens hulp nodig hebt?' vroeg ze zachtjes terwijl ze hem aan keek. Ze glimlachte en keek daarna nog een keertje naar de zon toe.

S.j. glimlachte 'als u dat prettig vind zal ik dat zeker doen' zei hij terwijl hij haar blok volgde naar de zon. hij dacht na en keek vervolgens weer weg van de zon en wreef even in zijn ogen omdat het staren naar een felle zon best wel prikte

Bree keek naast zich, ze vond het maar raar dat mensen niet zoals haar naar de zon konden staren. 'Dat vind ik prettig' zei ze zachtjes.

S.j. keek op en glimlachten 'dan zou ik het u zeker vragen' zei hij. Hij kon het natuurlijk niet echt zelf vragen, als iemand anders het zou horen die niet zo aardig waren als haar zou hij flink in de problemen komen, wat hulp vragen mocht niet.

'Nog een fijne dag meneer' zei ze zachtjes. Ze keek weg van de zon, rende naar haar spullen toe die ze soepel op raapte en verliet zo het veld.

S.j. keek haar na 'hetzelfde voor u mevrouw!' riep hij haar na. Hij keek het veld nog even rond en verliet daarna in een simpele looppas ook de atletiekbaan