Ariel ademde diep in en uit maar werd niet echt vele kalmer. Ze keek als een gefocusde gek naar die vallei, die vanaf het plekje waar zij zat, niet al te diep leek. Ze zwiepte dan onverwachts een been van de boom en liet zich zakken. Dan liet ze zich met een plof vallen en ging een meter verder staan en ging op de grond zitten. 'God, zegen de veilige grond!' dacht ze terwijl ze weer diep in en uit ademde. Ze keek dan even naar Syn en danging ze heen en weer met haar ogen. 'Oké, dat was best genant...', dacht ze in zichzelf...