offeraltaar

Cimi pakte het mes en ging weer voor haar zitten. 'Het is niet jezelf offeren. Het is je zonde offeren. Vergeven en vergeten.' Zei ze en gaf haar het mes. Snel haalde ze nog een maisblad uit haar tas en ging weer voor haar zitten. 'Het doet echt geen pijn.'

Laiza keek naar haar en glimlachten zwakjes 'ik waardeer je aanbod maar nee bedankt' zei ze terwijl ze het mes terug in hara handen duwden.

'Waarom niet?' Vroeg ze verbaasd en legde de bladeren neer. 'Het reinigt je ziel.'

Laiza glimlachte zwakjes 'dat kan wel zo zijn maar ik snijd toch liever niet in mijn eigen lichaam..' zei ze.

'Ik wil het wel voor je doen.' Zei ze en glimlachte. 'Anders vergeven ze je daarboven echt niet.' Zei ze en hield het mes voor haar.

Laiza keek naar haar en beet zacht op haar lip 'i-ik hoef geen vergeving' zei ze terwijl ze wat weg ging zitten.

'Wil je voor eeuwig door de duivel bezeten worden?' vroeg ze geschrokken en schudde haar hoofd. Ze moest haar helpen. 'Als je niet wilt, dan moet ik je dwingen.'

Laiza zuchten kort en keek naar haar, er was geen ontkomen aan dus 'best...' zei ze toen maar uiteindelijk en stak haar arm uit, doe maar ' zei ze terwijl ze haar knieën optrok en haar voorhoofd op haar knieën liet rusten, ze wou het niet zien.

Cimi glimlachte en legde de maisbladeren goed onder haar arm. 'Als ik de snee heb gemaakt moet je al je denkbare zonde opnoemen.' Zei ze en zette het mes in haar vlees.

Laiza's ogen werden wat groot. ze vloekte zacht toen het mes in haar arm sneed, ze zuchten 'je mag ze niet door vertellen' zei ze zacht en noemde de zonden ook, ook wat er gebeurt was met Elliot in zijn kamer zat er ook bij.

Cimi glimlachte en liet haar rustig doorbiechten. Ze was verbaasd over de hoeveelheid daden, maar was trots op haar dat ze het durfde te zeggen.

Nadat Laiza alles had opgenoemd wat ze kon bedenken slaakte ze een zucht en keek naar de vrouw.

Cimi glimlachte naar haar en knikte. Ze vouwde de bebloedde bladeren tot een pakketje en legde het iets verder weg. Snel liep ze naar haar tas en haalde haar aansteker eruit. Ze stak de bladeren in brand en liep terug. 'Dat deed je geweldig.'

Laiza scheurde een reep af van de onderkant van het topje dat ze aan hand en bond het over haar wond heen 'hmm, als jij het zegt..' zei ze terwijl ze de knoop wat aan trok met haar mond door het stof tussen haar tanden vast te klemmen

Cimi keek even naar het vuurtje dat al bijna uit was en knikte. 'Ik meen het, de meeste doen het de eerste keer heel rustig aan. Maar jij meteen de volle lading.'

Laiza keek naar haar 'ach ik heb dit ook nog nooit gedaan, dus dan kan er ook meteen alles uit' zei ze en glimlachte zwakjes.

Cimi knikte en pakte het mes. Met de onderkant van haar jurk maakte ze het schoon. Een andere keer zou ze het wel schoonmaken. 'Je deed het geweldig.'

Laiza keek naar haar en beet zacht op haar lip 'je mag er niet van doorvertellen'

'Ik zweer het je, ik vertel niks door. Het blijft tussen ons en de goden.' Zei ze en keek naar boven. 'Sorry, maar ik zweer nu maar even niet met bloed. De laatste tijd al zoveel verloren. mijn lichaam kan er niet zo goed meer tegen als de eerste keer.'

Laiza glimlachte 'vind ik best' zei ze 'we moeten natuurlijk niet hebben dat je sterft'

'Niet zolang mijn taken hier nog niet gedaan zijn.' Zei ze en stond op. Al haar spullen deed ze snel in de tas en ging weer bij haar zitten.

Laiza keek naar haar 'taken? Welke taken? op het kamp?' vroeg ze terwijl ze wat nadacht, of waren het taken voor de goden?

'Mijn taken als Mayapriesteres.' Zei ze en keek naar de grond. 'Helaas moet ik daarvoor mijn hele leven uitleven.'

Laiza zuchten 'strekte daarmee' zei ze en glimlachte zwakjes 'en offer niet te veel van jezelf, anders is het einde er sneller dan je denkt'

'Het lot is het lot.' Zei ze en glimlachte. 'Zondig jij dan maar niet teveel. Ik zie alles.'