Watergrot

Samen met Bree liep S.j. het gebied van de water grot in, het geruis van het stromend water en de takken die met de wind mee waaiden was erg rustgevend, Bree had zeker gelijk over deze plek.

Bree keek een beetje rond tot ze stopte. Ze trok haar schoenen uit en liep zo verder op de grote kei'en. Nog steeds zat er een glimlach op haar lippen terwijl ze nog even verbaasd als altijd rond keek.

S.j. deed zijn schoenen en sokken ook uit, zo had hij meer grip op de stenen, hij klom wat omhoog en ging daarna zitten 'hoe heet je trouwens, als ik het vragen mag..?'

Bree keek hem even aan en grinnikte. 'Tanner, Bree Tanner' zei ze zachtjes terwijl ze weer een aantal stappen verder zette op de rotsen.

S.j. knikte 'aparte naam' zei hij 'maar wel een mooie naam' voegde hij er nog aan toe. Bree paste ook wel bij haar op een vage manier, om hoe ze eruit zag en ook bij haar gedrag.

Bree glimlachte even en vroeg toen zachtjes 'en mag ik uw naam ook weten?' Ze wierp snel een blik op hem maar wendde hem al snel weer af.

S.j. glimlachte en knikte 'natuurlijk' zei hij 'Mijn naam is Synyster Castervile, u mag me S.j. of Syn noemen' zei hij met nog steeds de zelfde glimlach op zijn gezicht

'Wat u zelf fijner vind' zei ze zachtjes. Ze keek omhoog en daarna viel haar blik weer op iets wat weerkaatste naar de keien. Langzaam liep ze er heen en raapte ze het op. 'Wat moet een schelp hier?' was haar eerste reactie.

S.j. keek naar haar en glimlachte 'ik vind beide goed' zei hij. Hij keek hoe ze aan liep 'een schelp?' zei hij en stond op, vervolgens liep hij naar haar toe.

Tussen Bree haar wenkbrauwen ontstond een vage frons. Ten slotte haalde ze haar schouders op en zei ze 'ja een schelp' Nog steeds bleef ze naar de schelp in haar handen staren, met duizende vragen die in haar rond liepen.

S.j. keek even rond 'wat ene rare plek voor een schelp als deze' zei hij toen en keek weer naar de schelp in Bree's handen.

'Hij is wel mooi' zei ze ten slotte, een lachje sierde haar lippen terwijl ze de schelp bleef aan staren.

S.j. knikte 'mee eens' zei hij en glimlachte 'wat ga je ermee doen?' vroeg hij toen

'Een ketting van maken denk ik, mijn moeder droeg vroeger ook altijd een schelp aan haar ketting' zei ze zachtjes.

S.j. knikte 'het word vast de mooiste ketting ooit' zei hij en legde zijn hand op haar schouder 'wees wel voorzitig, want schelpen gaan snel kapot'

Bree glimlachte even, ze wist dat schelpen snel stuk gingen. 'Dat weet ik' zei ze ten slotte met nog steeds dezelfde glimlach op haar gezicht.

S.j. glimlachten en keek even rond. De wind blies door de bladeren heen en een zacht geruid vulde de omgeving van S.j. en Bree.

Voor de eerste keer in de laatste tijd was het lachje wat over Bree haar lippen heen rolde echt, niet na gemaakt om anderen een prettiger gevoel te geven en dit zag je dan ook echter in haar ogen.

S.j. keek naar haar en haar mooie glimlach. Hij rekte zich wat uit en keek daarna naar de lucht 'hmm, het word een beetje donker, het zou toch niet gaan regenen denk je?'

'Als het wel zo is zitten we hier droog, op je voeten na' grapte ze zachtjes, de eerste grap die ze in tijden weer eens maakte. Ze stapte verder en keek rond.