De bosrand

'Dus alles met bloed?' Vroeg ze en grijnsde. 'Wat jammer nou, ik wou je net offeren.' Zei ze redelijk serieus en ging met haar hand door het vuur. 'Maar deze kracht is niet typisch voor Maya's hoor, tenminste als je dat dacht.'

Er ging ene rilling over zijn rug toen ze zei dat ze hem wel wilde offeren en ging wat achteruit zitten. S.j. dacht eigenlijk inderdaad wel dat deze krachten typisch waren voor de maya's dus het was wel fijn dat ze aan gaf dat het niet zo was 'dan was u vast een soort van god voor uw volk? of werd u niet gerespecteerd om uw krachten..?'

'Als ik een god was, dan was ik daar wel gebleven. Het is eigenlijk een vloek in hun ogen.' Zei ze en lachte om zijn reactie. 'Rustig maar, zo barbaars ben ik niet meteen. En ik heb mijn spullen niet bij om je te offeren.'

S.j. keek naar haar en knikte kort met een zucht van opluchting hij wou liever niet geofferd worden. 'Wat erg voor u' zei hij, hij zou het ook niet leuk vinden als je door je eigen volk werd aangezien als ene soort heks, als ene vervloekte.

'Er is niet veel meer van mijn volk over. Bijna iedereen heeft zich bekeerd tot het protestantisme.' Zei ze spijtig en legde alle kaarten op een stapel.

S.j. keek naar haar 'spijtig' zei hij ook al snapte hij nog steeds niet veel van alles wat ze zei. Hij dacht wat na en keek hoe ze de kaarten op ene stapel deed 'wat vertellen die kaarten eigenlijk..?'

Cimi keek even naar de kaarten en glimlachte. 'Ze voorspellen de toekomst, beantwoorden vragen en bepalen je lot. Als je een goed hart hebt blijf je leven, anders...' Ze ging met haar vinger langs haar keel en grinnikte. 'Je weet het zelf wel.'

S.j keek naar haar 'brr' zei hij en keek naar de kaarten. Je toekomst weten kon nooit leuk zijn ook al had je een goede toekomst.

'Ben je bang voor je toekomst?' Zei ze en duwde het stapeltje kaarten om waardoor ze een stukje doorschoven. 'Of gewoon voor de kaarten? Of vuur het vuur?' Vroeg ze door en ging met haar hand door de vlam. Ze stond op en hurkte voor hem. Ze pakte zijn hand en grijnsde. 'Je toekomst is in veel dingen te zien. In je hand of gewoon in je ogen.' Ze kwam nog dichterbij en keek hem doordringend aan.

S.j. draaide zijn hoofd weg en beet zacht op zijn lip 'ik wil de toekomst niet weten..'zei hij vrij kortaf terwijl hij ook zijn hand terug trok en langs zijn lichaam plaatsten.

Cimi lachte en ging wat achteruit. 'Dat is heel zwak. Je toekomst is je leven. Je leven is voor de meeste alles. Wil je geen ongelukken voorkomen in je toekomst.' Zei ze en sloeg speels haar hand voor haar mond.

S.j schudden zijn hoofd, de toekomst moet nog gebeuren, goed of slecht het lot heeft bepaald dat het zo moet gebeuren en ik wil dat niet veranderen hoe slecht het ook is' zei hij en keek naar haar.

'Wat spijtig voor je toekomstige liefde en voor je kinderen.' Zei ze en stond lachend op. Ze ging weer bij de kaars zitten en schudde de kaarten.

S.j. keek naar haar 'liefde en kinderen zijn onmogelijk, ik ben gedoemd om hier mijn leven lang te wonen, liefde is verboden en kinderen ook' zei hij terwijl hij toe keek hoe ze de kaarten schudden.

Cimi lachte en stond op. Ze stopte de kaarten in haar zak en pakte de kaars. 'Als jij dat wilt geloven.' Zei ze en boog een keer. 'Het was leuk je te ontmoeten. Jij met de verdoemde toekomst.'

S.j. zuchten lichtelijk geërgerd, oor hoe ze sprak werd hij lichtelijk nieuwsgierig maar toch liet hij het haar neit vertellen aan heem, hij wou het niet weten dat stond vast.

'Ooh trouwens. Kijk uit met groentes vandaag. Je wilt niet in de ziekenboeg uitkomen.' Zei ze grijnzend en draaide haar rug naar hem toe en liep weg.

S.j. keek haar na en zuchten kort 'groentes dus' mompelde hij zacht tegen zichzelf. Hij zuchten en besloot het bos ook maar te verlaten