Het meertje

S.j. stond tot zijn knieën rustig in het water van het meer, hij had de pijpen van zijn broek opgerold zodat deze niet nar werd en zijn schoenen stonden aan de kant waar zijn sokken in verstopt zaten. De zachte rillingen van het water tegen zijn benen aan gaf een prettig en ook rustgevend gevoel, ook de stilte van het bos was fijn om te horen.

Darren was op weg naar het meer en had een handdoek mee omdat hij van plan was te gaan zwemmen. Het water zou koud zijn maar de kou deed hem meestal wel goed. Hij dacht alleen te zijn tot hij nog iemand in het water zag en zijn gezicht verstrakte, hij zou niets zeggen maar was niet zeker of hij gewoon moest gaan zwemmen of zich omkeren en weggaan.

S.j. keek naar de lucht en sloot zijn ogen, het weer was fijn. Hij opende zijn ogen toen de stilte werd verbroken door voetstappen, hij draaide zich op en keek rond 'Wie ben jij?' vroeg hij mompelend aan de jongen die aan de oever stond.

"Ik" zei Darren alsof er nog een hele hoop andere mensen stonden waar de jongen het tegen kon hebben. "Darren" zei hij daarna kort en krachtig "En jij" vroeg hij met een beetje een teleurgestelde toon in zijn stem want dat zwemmen kon hij nu wel vergeten.

S.j. keek naar hem en glimlachten zwakjes 'Synyster, is de naam' zei hij en liep richting de oever 'en wat doe jij op ene dag zoals deze bij dit prachtige meer?' vroeg hij vervolgens terwijl hij op de grond ging zitten net voor de water rand

"Wel het weer valt best mee dus ik was eerst van plan om te gaan zwemmen" zei hij en verzweeg uit beleefdheid dat Synyster de rede was waarom die plannen dus in het water vielen. "En aan jou te zien denk ik niet dat ik de enige was die ongeveer op hetzelfde idee was gekomen."

S.j. glimlachte 'dat heb je correct Darren' zei hij en raapte een steen op en veegde de modder er wat van af, vervolgens gooide hij de steen in het water met een schijnbeweging waardoor de steen eerst 3 keer op het water stuiterde voor hij zonk.

Darren ging er eigenlijk van uit dat Synyster een gave had net als hem, want normale mensen mochten hier helemaal niet komen. "wel zie je die rots daar" zei hij en wees naar een grote steen aan de kant van het meer. "Het water is er erg diep en je kunt dus vanaf de steen perfect duiken moet je echt eens proberen."

S.j. keek naar de steen waar Darren naar wees en dacht na 'hmm, is het dan zo diep daarachter?' vroeg hij

"Wel het is niet de eerste keer dat ik hier kwam zwemmen, ben je dan nog niet naar dat gedeelte van het meer geweest, je zou het zeker eens moeten doen echt de moeite waard." hij en knikte om zijn eigen woorden kracht bij te sturen. "Als leerling hier heb je toch alle tijd of niet" zei hij en zijn ogen vernauwden zich.

S.j. keek naar hem en beet zacht op zijn lip 'leerling? hoe bedoel je Darren?' voer S.j.. Darren was toch niet een persoon met kracht? hij leek zo aardig maar, hoe kon hij iemand met ene kracht zijn, een van hen.

Darren zuchtte teleurgesteld niet alleen in Synyster ook in zichzelf omdat hij gedacht had dat Synyster een van hen was. "Dus als ik het goed begrijp heb je geen kracht en hoor je hier helemaal niet te staan" zei hij en keek hem teleurgesteld aan.

S.j. zuchten en keek naar de grond 'ach, wat maakt ene domme kracht ook uit, vriendschap word er alleen maar door verpest' hij keek daarna naar de lucht en daarna naar Darren 'waarom dacht je dat ik een kracht had?'

"Wel omdat krachtlozen hier niet mogen komen en dit verboden gebied voor hen is." zei Darren rustig. "Dus ik zou maar snel verdwijnen voor ik er eigenhandig voor moet zorgen." vervolgde hij want Synyster leek hem wel wijs en slim genoeg om in te zien dat hij zich best aan de regels kon houden.

S.j. zuchten diep en keek naar het water 'kun je het niet door de vingers zien voor deze keer, ik wil niet terug' zei hij zacht. de rust die hier was, was vredig, en hier kon hij tot zichzelf komen, op het kamp moest hij weer al die troep opruimen die hun maakte.

Darren twijfelde. "Mensen moeten hun plaats kennen" zei hij vastbesloten meer tegen zichzelf dan tegen Synyster. "Waarom kwam je trouwens naar hier heb jij geen werk te doen ofzo"

S.j. keek even naar de lucht 'mensen zijn nog aan het trainen, dus opruimen hoef voorlopig niet, en alles wat ik wel kon doen is al gebeurd..' zei hij en keek daarna naar Darren.

Darren fronste bedenkelijk. De argumenten die hij gaf daar kon hij meteen een tegenargument in de plaats van geven. "Hoe weet ik dat je de waarheid spreekt" vervolgde Darren die zo lang mogelijk wou uitstellen dat hij op de rand stond om hem te laten blijven.