Magische rotsen

Op haar blote voeten liep Bree een beetje rond in haar te lange jurk waar ze de helft van de tijd bijna over heen viel. Een zucht rolde over haar lippen heen terwijl ze haar hand door haar zoals bijna altijd los hangende haren heen haalde.

Cimi stond in het water dat tot haar knieën kwam. Ze had haar armen uitgestrekt en genoot van de heerlijk koude wind. Een genietende zucht verliet haar mond en haar ogen waren gesloten. Heerlijk die rust en stilte, maar in de verte voelde ze al mensen bloed aankomen.

Het hesje wat Bree over haar jurk aan had liet ze langzaam van haar tengere schouders afglijden en op de grond vallen zonder hem op te ruimen. Zuchtend bleef ze door lopen op haar blote voeten, in de verte zag ze al wat water.

Cimi liep rustig terug naar de kant en ging daar in het zand zitten in kleermakers zit. Haar tas stond aan te bosrand tegen een boom. Ze had er nu toch niks aan.

Even sloot Bree haar ogen en liep ze door. Toen ze ze opende zat nog niet 20 meter verderop een meisje. Ze knipperde een paar keer en bleef zo stil staan.

Cimi zuchtte en deed net alsof ze niet wist dat het meisje daar stond. Ze genoot weer van de wind en sloot haar ogen.

'Hallo?' wist Bree zachtjes uit te brengen terwijl ze naar het meisje bleef kijken met vragende ogen.

'Hallo.' Zei ze een beetje geïrriteerd. 'Wie ben jij?' Vroeg ze, maar keek nog steeds niet om.

Bree keek haar verbaasd aan terwijl ze twijfelend weer eens stap zette. 'Bree Tanner' zei ze zachtjes/

Cimi dacht even na, maar had nog nooit van die naam gehoord. 'Met of zonder kracht?' Vroeg ze en opende haar ogen om naar het uitzicht te kijken.

Bree vond het maar een rare vraag. 'Met' zei ze ten slotte twijfelend.

Cimi draaide zich rustig om en glimlachte. Ze stond op en liep naar haar toe. Een meter voor haar stopte ze en keek het meisje onderzoekend aan.

Bree bleef haar aankijken maar al snel richtte ze haar blik weer op de grond, het was ten slotte onbeleeft op te staren.

Cimi knikte geïnteresseerd en liep weer terug. Ze ging weer zitten en sloot haar ogen. 'Kom je hier vaker?'

'Niet bepaald vaak, dit is de tweede keer dat ik heer kom' zei Bree twijfelend terwijl ze naar de grond staarde. 'Komt u hier dan vaker?' vroeg ze ten slotte.

Cimi knikte en zuchtte. 'Ja, het is hier lekker rustig. Hier kan ik pas echt nadenken.' Helaas waren er soms van die nieuwsgierige aagjes die alles verpestte. Maar het lot kan niet altijd meezitten.

'Sorry dat ik je stoor' sprak Bree ten slotte zachtjes. Ze keek naar het water en velangde er in te kunnen zwemmen.